Shiatsu betekent letterlijk “druk met de vingers”. Het is een manuele therapie die zijn oorsprong kent in Japan. Deze therapievorm is wereldwijd verspreid door het Japanse Shiatsu College met behulp van diverse Europese en Amerikaanse Shiatsu-masters.
Tokujiro Namikoshi heeft een leermethode uitgevonden voor de toepassing van Shiatsu die erkend is door het Ministerie van Gezondheid en van Educatie in Japan.
Het Ministerie van Gezondheid van Japan definieert Shiatsu als:
“Therapie die door het aanbrengen van de duimen en handpalmen op speciale punten van het lichaam, onbalans corrigeert, onderhoudt en verbetert de gezondheid, draagt bij aan de genezing van specifieke ziekten (ergernissen, pijnen, stress, nerveuze onrust, etc.), dus het activeert de capaciteit van het “self-healing” van het menselijk lichaam. Het heeft geen neveneffecten!”
Wanneer we ergens in ons lichaam een zwakte, een stijfheid, een tinteling of een pijn voelen, hebben we onbewust de neiging om te wrijven of druk uit te oefenen op de getroffen zone. Dit instinctief gedrag om de onbalans te corrigeren bestaat al zelfs voordat de geneeskunde was ontwikkeld. Het Japanse term TEATE betekent ”handen plaatsen” dit doet vermoeden dat voor de mensen uit de oudheid het gebruik van de handen zeer belangrijk was. Ondanks het verschil in hun toepassing gaan zowel de westerse massage als de oosterse massage Anma uit van instinctief gebruik van de handen om te genezen.
De Shiatsutherapie, zoals de etymologie indiceert, maakt alleen gebruik van vingers en soms handpalmen zonder een beroep te doen op een willekeurige machine of extra gereedschap.Noch ellebogen of knieën worden gebruikt, omdat onze vingers meerdere zintuigelijke ontvangers bevatten en extreem sensitief zijn, zijn ze in staat de dikte van een fijn vel papier te voelen. En dus zijn de vingers in staat een nauwkeurige diagnose te stellen.
